ปีเอโตรได้รับอิทธิพลจากจิโอวานนี ปิซาโนและจอตโต ดี บอนโดเน และทำงานด้วยกันกับซิโมเน มาร์ตินิที่อาซิซิ ปีเอโตรและน้องชายอัมโบรจิโอ ลอเร็นเซ็ตติเป็นผู้นำการภาพเขียนแบบธรรมชาตินิยมในศิลปะการเขียนในเซียนนา งานเขียนของทั้งสองคนเป็นงานเขียนที่ทดลองการวาดแบบสามมิติและการจัดช่องว่างภายในรูป ซึ่งเป็นแนวทางที่นำมาสู่ศิลปะยุคเรอเนสซองซ์ต่อมา

งานหลายชิ้นของปีเอโตรเป็นงานที่ทำให้วัดต่างๆ ในเมืองเซียนนา, อเรซโซ และ อาซิซิ งานชิ้นสุดท้ายชิ้นหนึ่งที่ทำคือ “การประสูติของพระแม่มารี” (ค.ศ. 1342) ปัจจุบันตั้งแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์เดลลโอเปราเดลดูโอโมที่มหาวิหารเซียนนา งานชิ้นเอกคืองานเขียนสีฝุ่นตกแต่งชั้นล่างของมหาวิหารเซนต์ฟรานซิสแห่งอาซิซิที่ปีเอโตรเขียนภาพใหญ่ชุด “ตรึงกางเขน, ชะลอร่างจากกางเขน, และ การบรรจุพระเยซู” ซึ่งประกอบด้วยตัวแบบที่แสดงอารมณ์และความรู้สึก นอกจากนั้นโดยรวมแล้วตัวแบบทั้งหมดในภาพก็มีอารมณ์ที่สอดคล้องกัน ซึ่งแตกต่างไปจากภาพที่เขียนกันก่อนหน้านั้นที่ดูเหมือนว่าตัวแบบแต่ละตัวในภาพจะมีอารมณ์ต่างๆ กันไปราวกับว่าเอามาปะไว้ด้วยกันโดยไม่มีความสัมพันธ์ร่วมกันทางอารมณ์ อิทธิพลกาลบรรยายเรื่องโดยภาพเขียนที่ได้รับจากจอตโตที่ใช้ในการเขียนจิตรกรรมฝาผนังที่ชาเปลบาร์ดิ และ ชาเปลเปรุซซิภายในบาซิลิกาแห่งซานตาโครเช (Basilica of Santa Croce) ที่ฟลอเร็นซ์ และที่ ชาเปลสโครวินยี (Scrovegni Chapel) ที่ปาดัว จะเห็นได้จากงานเขียนของเปียโรที่มหาวิหารเซนต์ฟรานซิส

พี่น้องลอเร็นเซ็ตติ, จอตโต และช่างเขียนร่วมสมัยดูเหมือนจะปฏิวัติการเขียนภาพของอิตาลีในยุคนั้นโดยการนำไอคอนจากศิลปะไบแซนไทน์มาปรับปรุงให้เป็นศิลปะที่เป็นธรรมชาติมากขึ้น แต่กระนั้นงานของตระกูลการเขียนภาพแบบเซียนนาก็ยังเป็นธรรมชาติไม่เท่าตระกูลการเขียนภาพแบบฟลอเร็นซ์ แต่จะมีแนวโน้มที่ไปทางที่มีเสน่ห์และมนต์ขลังมากกว่าจนบางครั้งดูเหมือนว่าจะออกไปทางทัศนียภาพแบบเหนือจริงของภาพเขียนสมัยใหม่เสียด้วยซ้ำ